10 redenen waarom Ahmed Laaouej ongelijk heeft

24-04-2025
Artikel door Sven Gatz
Nederlands
Français

(Door Sven Gatz) - Als minister in lopende zaken had ik me voorgenomen om me verder louter te concentreren op het onder controle houden van de begroting in deze moeilijke en onzekere tijden. En wie mij een beetje kent, weet dat ik zelden de man en bijna altijd de bal speel. Maar ik voel me verplicht een uitzondering te maken. Omdat één man nu al maandenlang de vorming van een Brusselse regering blokkeert. Er is niet één reden maar er zijn er tien om op te noemen waarom hij ongelijk heeft in zijn misplaatste volharding.

1) De MR heeft de verkiezingen gewonnen, niet de PS
De politieke zeden vereisen dat men de winnaar een regering laat maken, dat men zijn huid duur verkoopt en dat men zich terugplooit op zijn corebusiness. Maar men laat de winnaar zijn overwinning, men probeert die niet slinks te kapen of in de vergetelheid te katapulteren.

2) De partij van de Premier is geen racistische partij
Ahmed Laaouej haalt nu al maanden tweets van Theo Francken over Brussel aan (tweets die inderdaad vaak van erg slechte smaak getuigen, voor alle duidelijkheid) om te staven dat diens partij racistisch is. Men kan veel zeggen van de NVA (en er is een reden waarom ik als ex-VU'er niet bij die partij belandde), ze is nationalistisch en conservatief, maar racistisch is ze niet. Punt.

3) Al 35 jaar en 7 maal is de Brusselse regering samengesteld uit een meerderheid van Franstaligen én Nederlandstaligen.
Zo schrijft de Brusselwet uit 1989 het ook voor. Men kan dit systeem (niet onterecht deels) achterhaald vinden, maar de regels worden nooit veranderd tijdens het spel. Elke wet kan en mag aangepast worden maar zolang dit niet gebeurt wordt elke democraat geacht de wet te volgen en toe te passen. Bij het ontstaan van het Hoofdstedelijk Gewest zaten trouwens 'aartsvijanden' FDF en VU jarenlang samen in de regering. Waarom Défi en NVA dan niet? Laat staan de PS, die mee aan de basis lag van een apart statuut voor Brussel. En in het verleden heeft er nooit een Franstalige partij een veto uitgesproken tegen een Nederlandstalige partner (of omgekeerd), al bestaat er wel een mechanisme om fascisten uit te sluiten.

4) Brussel is geen eiland
Het is het institutioneel sluitstuk van het Belgisch federalisme. Hechte samenwerking met de Gewesten én Gemeenschappen ten noorden en ten zuiden is aangewezen. En Manneke Pis-gewijs even tegen het been van de Eerste Minister plassen is misschien leuk, maar het is geen strategie: Brussel heeft federale steun voor haar hoofdstedelijke rol en de bijhorende uitdagingen broodnodig.

5) De PS wil niet besparen
De vorige regering heeft veel uitgegeven. Willen uitgeven: strategische investeringen bovenop budget, aan lage rentelasten. Moeten uitgeven: covid-, Oekraïne- en energiecrises. En nu moet er dus bespaard worden. Geld uitgeven kan immers elke politicus. Slim besparen vergt moed. Ahmed Laaouej zegt dat te willen doen. Maar in de regering in lopende zaken krijg ik enkel onbetaalbare extra facturen voorgeschoteld om de sociale huisvesting te financieren. Zijn er 2 partis socialistes?

6) Laaouej plaatst de gemeenten boven het gewest
Nu, dat doen wel meer Franstalige partijen, maar men kan niet proberen én de gemeenten te versterken én de federale overheid tegen de haren instrijken én niet aan tafel te komen voor de vorming van een Brusselse regering én vervolgens gespeeld verbaasd vaststellen dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in rook opgaat. On brule le navire… (ook in Schaarbeek overigens).

7) Hij plaatst het partijbelang boven het algemeen belang
Zijn illustere voorganger Philippe Moureaux poneerde overigens hetzelfde maar kwam wél aan tafel, onderhandelde vervolgens keihard en kwam tot een akkoord. En een woord was een woord. De PS hanteert een andere strategie: zichzelf onmogelijk maken bij alle andere Brusselse politieke formaties. Voorwaar een merkwaardig doel.

8) De PS polariseert bewust
Vroeger was de PS de politieke partij van de arbeiders tegen het patronaat. Of de partij van vrijzinnigen tegen de katholieken. Vandaag worden de hoofddoek en Gaza door deze partij belangrijker geacht dan welk ander Brussels politiek vraagstuk ook. Jammer. Wat er in Gaza gebeurt moet ons allemaal aangaan, maar ik zou er niet de inzet van de verkiezingen 3000km verder van maken. En, politiek opgehitst door godsdienst leidt enkel tot problemen. Dat weet iedereen. Het is niet omdat je er verkiezingen mee kan winnen dat het een goed idee is. Quo vadis, PS?

9) Onder Laaouej loopt de PS de PTB achterna.
Recent stemde een Grote Linkse Meerderheid (PS-PTB-Ecolo) in het Brussels parlement een gevaarlijke huurregulering. Zo eentje die eigenaar/verhuurders dreigt weg te jagen uit Brussel. Zo eentje die overigens niet in de smaak viel van verschillende socialistische volksvertegenwoordigers: ze hebben zelf meerdere appartementen te huur of ze kennen gelijkaardige kiezers. Ze weten waarom die wet contraproductief dreigt te zijn. Maar die onverbiddelijke partijdiscipline toch… Dat alles enkel en alleen omdat men de PTB blind volgt. Aan Nederlandstalige Brusselaars vraagt men (terecht) om niet met fascisten samen te werken maar zelf spreidt men (ongegeneerd) het bedje van de communisten (overigens ook in Molenbeek en Vorst, zie 6/)

10) Machiavelli woonde in Firenze, niet in Brussel
Heel recent mochten we vernemen dat een MR-parlementslid overstapt naar de PS in het Brussels halfrond. Overloperij is een plaag in de Brusselse politiek geworden, maar deze transfer slaat werkelijk alles: als ware het een platvloerse voetbalmercato overhaalt men plotsklaps en uit het niets iemand om van het blauwe naar het rode team te gaan. Toevallig op het ogenblik dat sommigen verwoede en voorzichtige pogingen ondernemen om van een minderheidskabinet toch naar een meerderheid te gaan. Machiavelli? Non, merci! Hier verkiezen we Magritte. Brussel is een liberale stad waar ook veel socialisten wonen: ceci n'est pas une ville de gauche.

Sven Gatz
Brussels minister van Financiën en Begroting

(Par Sven Gatz) - En tant que ministre en affaires courantes, je m'étais promis de me concentrer exclusivement sur le contrôle du budget en ces temps difficiles et incertains. Et ceux qui me connaissent un peu savent que je m'attaque rarement à la personne, mais toujours à la balle. Pourtant, je me sens obligé de faire une exception. Car un homme, un seul, bloque depuis des mois la formation d'un gouvernement bruxellois. Il n'y a pas une, mais bien dix raisons de dire pourquoi il a tort dans son entêtement mal placé.

1) C'est le MR qui a gagné les élections, pas le PS
Les usages politiques exigent qu'on laisse au vainqueur le soin de former un gouvernement, qu'on défende chèrement sa peau, et qu'on se replie sur son cœur de métier. On laisse la victoire au vainqueur, on ne tente pas sournoisement de la lui ravir ou de la reléguer aux oubliettes.

2) Le parti du Premier ministre n'est pas un parti raciste
Depuis des mois, Ahmed Laaouej cite des tweets de Theo Francken sur Bruxelles (des tweets de très mauvais goût, certes) pour prouver que son parti est raciste. On peut dire beaucoup de choses sur la N-VA (et il y a une raison pour laquelle, en tant qu'ancien de la VU, je n'y ai jamais adhéré), c'est un parti nationaliste et conservateur, mais ce n'est pas un parti raciste. Point final.

3) Depuis 35 ans et à 7 reprises, le gouvernement bruxellois est formé d'une majorité francophone et néerlandophone
C'est ce que prévoit la loi spéciale de Bruxelles de 1989. On peut trouver ce système (à juste titre, en partie) dépassé, mais on ne change jamais les règles du jeu en cours de partie. Toute loi peut être modifiée, mais tant que ce n'est pas le cas, tout démocrate se doit de la respecter. À la création de la Région capitale, des ennemis jurés comme le FDF et la VU ont siégé ensemble. Pourquoi DéFI et la N-VA ne le pourraient-ils pas ? Sans parler du PS, qui a largement contribué au statut particulier de Bruxelles. Et jamais une formation francophone n'a mis son veto à un partenaire néerlandophone (ou vice versa), même s'il existe un mécanisme pour exclure les fascistes.

4) Bruxelles n'est pas une île
C'est la clé de voûte institutionnelle du fédéralisme belge. Une collaboration étroite avec les Régions et Communautés du nord comme du sud est indispensable. Et, à la manière de Manneken Pis, uriner symboliquement sur la jambe du Premier ministre, c'est peut-être amusant, mais ce n'est pas une stratégie : Bruxelles a un besoin vital du soutien fédéral pour assumer son rôle de capitale.

5) Le PS refuse de faire des économies
Le gouvernement précédent a beaucoup dépensé. Vouloir dépenser : des investissements stratégiques hors budget, avec des taux d'intérêt bas. Devoir dépenser : crises du covid, de l'Ukraine, de l'énergie. Mais maintenant, il faut économiser. Dépenser, n'importe quel politicien sait le faire. Épargner intelligemment exige du courage. Ahmed Laaouej dit vouloir le faire. Mais, en affaires courantes, je ne reçois que des factures supplémentaires et intenables pour financer le logement social. Y a-t-il deux Partis Socialistes ?

6) Laaouej place les communes au-dessus de la Région
Beaucoup de partis francophones font cela, certes. Mais on ne peut pas renforcer les communes, contrarier le fédéral, refuser de venir à la table des négociations pour former un gouvernement bruxellois, et ensuite feindre la surprise quand la Région bruxelloise se délite. On brûle le navire… (à Schaerbeek aussi, d'ailleurs).

7) Il place l'intérêt du parti avant l'intérêt général
Son illustre prédécesseur, Philippe Moureaux, tenait le même discours… mais il venait à la table, négociait durement, et trouvait un accord. Et une parole était une parole. Le PS a aujourd'hui une autre stratégie : se rendre infréquentable pour toutes les autres formations bruxelloises. Un objectif pour le moins étrange.

8) Le PS choisit délibérément la polarisation
Autrefois, le PS représentait les ouvriers face au patronat. Ou les laïques contre les catholiques. Aujourd'hui, le foulard et Gaza semblent plus importants à ses yeux que toute autre question politique bruxelloise. Dommage. Ce qui se passe à Gaza doit nous concerner tous, mais ce n'est pas le sujet des élections à 3 000 km d'ici. Et faire de la religion un outil politique mène toujours à des problèmes. Tout le monde le sait. Ce n'est pas parce qu'on peut en tirer des voix qu'il faut le faire. Quo vadis, PS ?

9) Sous Laaouej, le PS court après le PTB
Récemment, une grande majorité de gauche (PS-PTB-Ecolo) a voté une régulation des loyers dangereuse au Parlement bruxellois. Une telle mesure risque de faire fuir les propriétaires/locataires de Bruxelles. Et elle ne plaît même pas à plusieurs députés socialistes : ils possèdent eux-mêmes des appartements à louer ou connaissent des électeurs dans ce cas. Ils savent pourquoi cette loi risque d'être contre-productive. Mais la discipline de parti est impitoyable… Tout cela parce qu'on suit aveuglément le PTB. Aux néerlandophones bruxellois, on demande (à juste titre) de ne pas s'allier aux fascistes, mais on dresse soi-même le lit des communistes (à Molenbeek et à Forest aussi, voir point 6).

10) Machiavel vivait à Florence, pas à Bruxelles
On a récemment appris qu'un député MR passait au PS au Parlement bruxellois. Le transfugisme est un fléau en politique bruxelloise, mais ce transfert dépasse l'entendement : comme dans un mercato de football de bas étage, on recrute soudainement quelqu'un pour le faire passer du camp bleu au camp rouge. Pile au moment où certains tentaient, avec prudence, de transformer un cabinet minoritaire en majorité. Machiavel ? Non, merci ! Ici, on préfère Magritte. Bruxelles est une ville libérale où vivent aussi beaucoup de socialistes : ceci n'est pas une ville de gauche.

Sven Gatz
Ministre bruxellois des Finances et du Budget

(door Sven Gatz) - Open brief naar aanleiding van de aanslepende regeringscrisis in Brussel.